Stekowce to rząd ssaków, który ma cechy wspólne z gadami. Do cech gadzich należy obecność kloaki, czyli steku - wspólnego ujścia przewodu pokarmowego, dróg moczowych i rozrodczych, oraz składanie jaj. Stekowce, jak wszystkie ssaki, karmią swoje młode mlekiem. Jest ono wydzielane z gruczołów mlekowych znajdujących się na brzuchu. Małe stekowce zlizują spływające po futrze mleko. Współcześnie żyje tylko kilka gatunków stekowców, m.in. dziobak, prakolczatka i kolczatka. Wszystkie mają niższą temperaturę ciała, niż pozostałe ssaki. Kolczatki potrafią zapaść w letarg, gdy brakuje im pożywienia. Samce stekowców mają ostrogę na tylnych łapach. U dziobaka jest ona połączona z gruczołem jadowym - samce wykorzystują ją w czasie walk godowych. Specjalne narządy rozmieszczone dookoła dzioba dziobaka pozwalają wykryć pole elektryczne wytwarzane przez drobne skorupiaki i inne wodne bezkręgowce, którymi się żywi.
Prakolczatka Zaglossus bruijni
Drobne kolce na języku ułatwiają chwytanie dżdżownic.
Prakolczatki są gatunkiem bardzo wysokiego ryzyka silnie zagrożone wyginięciem ze względu na małą liczebność ( dane z 2008 roku ). Występuje na Nowej Gwinei.
Kolczatka Australijska Tachyglossus aculeatus
Kolczatki żywią się termitami, mrówkami i larwami innych owadów. Posiadają silne i ostre pazury umożliwiające rozkopywanie termitier oraz długi język. Każdy kolec to pojedynczy włos. Długi ryjek może służyć jako rurka do pobierania powietrza, gdy kolczatka pokonuje płytkie zbiorniki wodne. Występuje w całej Australii , Tasmanii i na Nowej Gwinei,
Dziobak Ornithorhynchus anatinus
Dziobak w ogonie może gromadzić tłuszcz. Palce spięte błoną umożliwiają sprawne wiosłowanie. Samica dziobaka wykopuje w brzegu rzeki komorę gniazdową, w której składa jaja. Występuje we wschodniej Australii i Tasmanii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz